JESTEM

Kubik

Witaj Mikołaju, to znowu ja Kubik ten starszy piesek, pisałem do Ciebie z tego samego miejsca w tamtym roku. Pamiętasz mnie jeszcze? Chciałbyś wiedzieć co u mnie słychać? Niestety dalej nie mam swojego wymarzonego-tego jedynego domku, ale nie straciłem nadziei że ktoś jeszcze kiedyś mnie pokocha. Wierzę że przyjdzie taki dzień kiedy ciocia Ola ze łzami szczęścia w oczach powie "Kubiś mamy to! Masz swoich własnych człowieków!" Moje dni nie są łatwe. Brzuszek często mnie boli, a trzustka i wątroba sprawiają, że czasem nie mam siły bawić się tak jak kiedyś. Nawet chodzenie stało się dla mnie wyzwaniem. Czasem ... kiedy jestem sam... wspominam dawne czasy, gdy byłem młodszy i wszystko było łatwiejsze. Drogi Mikołaju, wiem, że nie jestem już młodym szczeniakiem, ale wciąż pragnę czuć się dobrze i cieszyć się każdym dniem. Dlatego chciałbym prosić Cię o pomoc. Specjalna karma gastro mogłaby złagodzić moje bóle i sprawić, że jedzenie znowu stanie się przyjemnością. Suplementy na wątrobę mogłyby dodać mi sił, abym mógł jeszcze trochę pobiegać i cieszyć się każdą chwilą. I chociaż jestem starszy, to wciąż marzę o zabawkach, które sprawiłyby, że choć na chwilę poczuje się jak kiedyś - młody, zdrowy i pełny energii. Wiem, że masz wiele próśb od innych, ale bardzo liczę na Twoje wsparcie. Dziękuję Ci za wszystko, co robisz dla takich jak ja – porzuconych, ale niepozbawionych nadziei. Z całego serca dziękuję, Kubik

Udostępnij mnie: